22 ماه مه 1937، ویوین لی و لارنس اولیویه
به گزارش وبلاگ تاوافی، 22 ماه مه 1937، ویوین لی و لارنس اولیویه، لحظاتی پیش از پرواز به کپنهاگ برای اجرای نمایش هملت
لارنس اولیویه (متولد 22 مه 1907، انگلستان) شکسپرین تراز اولی که بسیاری از کارشناسان، او را برترین هنرپیشه تئاتر قرن بیستم می دانند، در سینما نیز نه تنها بازیگری صاحب سبک به شمار می آمد، بلکه کارگردان موفقی نیز بود. اولیویه چنان توانایی و استعداد غریبی داشت که می توانست تنها در یک شب، سه نقش متناقض را طی اجرای سه نمایش مختلف، بدون کوچکترین کم و کاستی روی صحنه بازی کند. او گذشته از کسب جوایز و افتخارات بی ش مار درکسوت کارگردان و بازیگر تئاتر، با ده بار نامزدی اسکار بازیگر نقش اول مرد، یکی از رکوردداران این رشته نیز محسوب می گردد.
اولیویه در سال 1941 برای فیلم هملت این جایزه را به خانه برد و به همراه روبرتو بنینی، تنها هنرمندی ست که برای نقش آفرینی در فیلمی به کارگردانی خودش، جایزه اسکار برده است. او که از سال 1974 در اوج معروفیت و مکنت، به علت بیماری فساد پوست فعالیت هنری اش را محدود نموده بود، برای آخرین بار در سال 1989 و درسن 82 سالگی برای آخرین بار با اجرای نقش شاه لیر در یک اجرای تلویزیونی ظاهر شد و چند هفته بعد با زندگی وداع گفت.
ویوین لی (با نام اصلی ویوین مری هارتلی، متولد 5 نوامبر 1913 ء هندوستان) بازیگر مشهور انگلیسی، تحصیلاتش در رشته بازیگری را به خاطر مخالفت همسر اولش، لی هولمن، رها کرد. علاوه بر نام کوچک این وکیل که ویوین برای نام خانوادگی اش انتخاب کرد، دختری به نام سوزان نیز یادگار این ازدواج است ویوین با اینکه استعداد زیادی داشت اما تا پیش از درخشش در بربادرفته، بازیگر گمنامی بود. او که کتاب بربادرفته را خوانده بود، وقتی خبر ساخت فیلم را شنید، همسر و دخترش را رها کرد و به همراه لارنس اولیویه که برای بازی در فیلم بلندی های بادگیر راهی آمریکا بود، از لندن به لس آنجلس رفت. ویوین برای تصاحب نقشی که نزدیک به 1500 داوطلب داشت، توانست ستارگان بزرگی چون بت دیویس، کاترین هپبورن، جوآن کرافورد، باربارا استنویک و … را مغلوب نموده و نقش اسکارلت - اوهارا را از آن خود کند. این نقش نه تنها اسکار برترین بازیگر نقش اول را در سال 1939 برایش به ارمغان آورد، بلکه او را به مقام ستارهای مشهور رساند و تصویرش را برای همواره جاودانه کرد.
سال 1951 او برای ایفای نقش بلانش دوبوآ در فیلم اتوبوسی به نام هوس، دومین اسکارش را نیز به خانه برد ولی متأسفانه بازی همذات پندارانی نقش بلانش، همزمان هم در سینما و هم در تئاتر، باعث وخامت بیماری ویوین شد که از افسردگی شدید رنج می برد ویوین در سال 1937، برای نخستین بار هنگام ایفای نقش اوفلیا در نمایش هملت، روبه روی لارنس اولیویه نهاده شد و شیفته و دلباختهٔ او شد، در سال 1940 ویوین پس از هشت سال زندگی مشترک از همسرش جدا شده و با لارنس ازدواج کرد. اولیویه نیز برای این ازدواج، پس از ده سال زندگی از همسر اولش ژیل آزموند، جدا شد. زندگی مشتر لارنس و ویوین بیست و یک س ال به طول انجامید، رابطه ای سرشار از عشق و افتخار و قهر و آشتی. از اواسط دهه رابطهٔ ویوین با لارنس دچار تنش شد و در نهایت با تشدید بیماری های جسمی و روحی ویوین، این زوج هنرمند در سال 1961 از هم جدا شدند.
لارنس همان سال با جوان پلورایت ازدواج کرد، وصلتی که تا انتها عمر لارنس دوام آورد و حاصل آن سه فرزند بود؛ اما ویوین دوباره ازدواج نکرد و پس از طی دوران ناموفقی در تئاتر و سینما، در پی عود بیماری سل، هشتم جولای 1967، هنگامی که تنها 53 سال داشت، ان جهان رفت. سنگ مزاری به نام ویوین لی وجود ندارد و بنابر وصیت اش، جنازه اش را س وزاندند تا خاکسترش کند دریاچه ای نزدیک خانه اش بر باد رود، کنایه ای تلخ از سرانج غمناک اسکارلت زیبا و تداعی کنندهٔ نگاه ژرف خیام
یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم
انتها سخن شنو که ما را چه رسید
از خاک برآمدیم و بر باد شدید
منبع: نشریه جهانی تصویر
منبع: یک پزشک