اعضای شورای همکاری خلیج فارس وابسته به چتر امنیتی آمریکا هستند - وبلاگ تاوافی

به گزارش وبلاگ تاوافی، مهران کامروا معتقد است اعضای شورای همکاری خلیج فارس به لحاظ نظامی و امنیتی وابسته به آمریکا هستند و این وابستگی در آینده نیز وجود خواهد داشت.

به گزارش گروه دیگر رسانه های وبلاگ تاوافی، محمدجواد ظریف و عبدالله بن زائد وزرای خارجه ایران و امارات متحده عربی در تماسی ویدئویی ضمن تبریک عید قربان بر ضرورت تقویت همکاری های دوجانبه در مبارزه با ویروس کرونا و در خصوص موضوعات دوجانبه و منطقه ای به بحث و تعامل نظر پرداختند.

در همین خصوص محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در یک پست توئیتری نوشت: با آقای عبدالله بن زائد وزیر امور خارجه امارات متحده عربی، تبادل نظری ویدئویی بسیار جدی، صریح و محبت آمیز ای داشتم و درباره کرونا و همچنین مسائل دوجانبه، منطقه ای و جهانی رایزنی کردیم. در این تبادل نظر توافق کردیم که با توجه به چالش های سخت و انتخاب های سخت تری که منطقه با آن روبرو است، به تبادل نظر بر مبنای امید ادامه دهیم.

این در حالی است که مدتهاست که ایران با امارات متحده عربی و عربستان سعودی متحدان منطقه ای ایالات متحده در تضاد به سر می برد.

در تبادل نظر با پروفسور مهران کامروا به آنالیز این موضوع پرداخته است که در ادامه می آید.

کامروا استاد حکومت در دانشگاه جورج تاون آمریکا و مدیر بخش مطالعات ایران در مرکز عربی و تحقیقات سیاسی است. وی دکترای خود را در علوم اجتماعی و علوم سیاسی از دانشگاه کمبریج اخذ نموده و صاحب مقالات و کتاب های زیادی است. کاب های قطر؛ کشور کوچک، سیاست عظیم، خاورمیانه معاصر، تاریخ سیاسی پس از جنگ جهانی اول و انقلاب فکری ایران از جمله آثار وی به شمار می رود.

*محمد جواد ظریف و عبدالله بن زائد وزرای خارجه ایران و امارات متحده عربی در تماسی ویدئویی ضمن تبریک عید قربان بر ضرورت تقویت همکاری های دوجانبه در مبارزه با ویروس کرونا و در خصوص موضوعات دوجانبه و منطقه ای به بحث و تعامل نظر پرداختند. این تبادل نظر امری کم سابقه در سال های اخیر بوده است. اهمیت این تبادل نظر چیست؟

از چند منظر می توان این تبادل نظر را مورد آنالیز قرار داد. اول، این تبادل نظر بخشی از ادامه روابط روز افزون صمیمانه بین ایران و امارات متحده عربی در طول یک سال گذشته است. دوم به نظر می رسد امارات متحده عربی درک نموده که سیاست های کمتر خصمانه با ایران از سیاستهای قبلی برای اهدافش سودمندتر است.

همچنین، این تبادل نظر نشان می دهد که اهداف اعلام شده ایران در خصوص کاهش تنش در خلیج فارس برای به دست آوردن نتایج ملموس، هرچند خیلی آرام در نظر گرفته شده است. واضح است، که این تبادل نظر همچنین می تواند گشایش مفیدی برای کاهش تنش با عربستان سعودی باشد و اگر موضوع روابط سعودی و ایران در مقطعی از تبادل نظر مطرح گردد تعجب نخواهیم کرد.

با گفتن همه موارد، نباید بیش از حد به این تبادل نظر اهمیت داد. هم ایران و هم امارات سیاست های خارجی پیچیده را دنبال می نمایند و همانطور که غالباً دیپلمات ها و سیاستمداران انجام می دهند - می توان یک چیز را گفت و برعکس آن را انجام داد. روی هم رفته این یک اقدام مثبت است، اما لزوماً به معنای احیای روابط گرم یا هر نوع اعتماد متقابل نیست.

*در همین خصوص محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در یک پست توییتری نوشت: با آقای عبدالله بن زائد وزیر امور خارجه امارات متحده عربی، تبادل نظری ویدئویی بسیار جدی، صریح و محبت آمیز ای داشتم و درباره کرونا و همچنین مسائل دوجانبه، منطقه ای و جهانی رایزنی کردیم. در این تبادل نظر توافق کردیم که با توجه به چالش های سخت و انتخاب های سخت تری که منطقه با آن روبرو است، به تبادل نظر بر مبنای امید (ابتکار صلح هرمز) ادامه دهیم. به نظر شما ابتکار صلح هرمز تا چه اندازه می تواند همراهی امارات را با خود داشته باشد و مبنای تبادل نظرها باشد؟

فرضیه اصلی HOPE ایجاد یک معماری امنیتی منطقه ای است که جایگزین حضور نیروهای آمریکایی در خلیج فارس گردد. همه شیخ نشین های خلیج فارس وابسته به چتر امنیتی آمریکا هستند. به ویژه رهبران فعلی شورای همکاری خلیج فارس به راحتی نمی توانند امنیت کشور خود را بدون اتکا به ایالات متحده تصور نمایند.

ایالات متحده آمریکا همچنین مایل به ترک منطقه نیست و حداقل فعلاً سیاستگذاران آمریکایی نمی توانند خلیج فارس را چیزی غیر از دریاچه آمریکایی ببینند. بنابراین از این نظر که ایجاد یک ترتیب جایگزین که می تواند جایگزین سیستم امنیتی آمریکایی گردد، متصور نیست لذا فکر نمی کنم ابتکار صلح هرمز چنین جایگزینی باشد. با این حال، از نظر کاهش تنش ها، تشویق گفت و گو و پایین آمدن عدم اعتماد متقابل، فکر می کنم ابتکار صلح هرمز می تواند مسیری طولانی را برای از بین بردن ترس هایی که کشورهایی مانند امارات متحده عربی نسبت به ایران دارند، طی کند.

*از ماه های گذشته وزرای خارجه ایران و امارات به تدریج ارتباطات خود را از سر گرفته و وزرای امور خارجه دو کشور در ماه مارس گذشته تماس تلفنی با یکدیگر برقرار کردند. دلیل از سرگیری روابط میان دو کشور چیست و آیا این موضوع به تعارض منافع امارات با عربستان در مناطقی چون یمن مربوط است؟

شاید امارات متحده عربی به این درک رسیده است که ارتباط صمیمانه او با عربستان سعودی بر سر یمن برای همواره دوام نخواهد داشت و در عین حال نمی توان ایران را نادیده گرفت. ایران یک بازیگر مهم منطقه ای است و امارات متحده عربی نمی تواند به سادگی آن را نادیده بگیرد، یا سعی کند به هر طریقی به طور دیپلماتیک با آن مخالفت کند. همسایگان باید یاد بگیرند که با یکدیگر زندگی نمایند حتی اگر آنها یکدیگر را دوست ندارند. ارتباطات فزاینده به نظر می رسد نشانه ای از افزایش عنصر رئالیسم در سیاست امارات باشد.

*بر اساس بعضی اخبار که هنوز به صورت رسمی تأیید نشده ترکیه بنا دارد پایگاهی نظامی در عمان احداث کند. این موضوع چه آثاری بر نظم امنیتی خلیج فارس دارد. نظمی که در آن عمان ضمن اینکه ارتباطات امنیتی خود را ذیل آمریکا تعریف می کرد و با گرایش به ترکیه عملاً مقابل عربستان و امارات قرار می گیرد؟

عمان با امارات ارتباطات مرزی دارد. وجود پایگاه ترکیه در عمان به سادگی احساس امنیتی بیشتری را ایجاد می نماید. اگر این موضوع واقعیت داشته باشد، اهمیت پایگاه بیشتر نمادین است تا نظامی. ترکیه حضور نظامی مشابهی در قطر دارد و تعداد نظامیان ترکیه در قطر تنها 2000 نفر تخمین زده می گردد. آشکار است که این یک حضور نظامی مهم نیست، اما این احساس را به قطری ها داده است که در صورت احتیاج می توانند از متحدین ترکیه یاری بخواهند. به احتمال زیاد همین مورد در عمان نیز صدق می نماید - جایی که یک نیروی کوچک تضمین های امنیتی اضافی را ارائه می دهد، اما جایگزین ارائه دهندگان امنیتی سنتی عمان یعنی انگلیس و امریکا نخواهد شد.